Waterloopkundige modellen in het Waterloopbos

Rijksmonument Waterloopbos biedt een uniek stuk Nederlandse waterloopkundige geschiedenis. Sinds 1927 deed het Waterloopkundig Laboratorium te Delft onderzoek naar waterwerken met behulp van schaalmodellen. Met deze modellen bootste men de effecten van eb, vloed en golfwerking na. Na de Tweede Wereldoorlog werden de projecten, en dus ook de modellen, steeds groter. Het laboratorium ging daarom op zoek naar een locatie waar grote modellen in de open lucht konden worden gebouwd. Zo komen ze in de kersverse Noordoostpolder terecht. De ruimte, de beschutting van het bos tegen de wind, de bescherming van de keileemgrond tegen het wegzakken van het water en de beschikbaarheid van veel water door het natuurlijke verval maakten deze plek ideaal.

Verhaal over onze omgang met water

Deze vestiging van het Waterloopkundig Laboratorium opende in 1951. Ook voor buitenlandse opdrachtgevers voerde het laboratorium veel onderzoek uit, wat de aanwezigheid van schaalmodellen van de meest exotische havens verklaart. De Deltawerken zorgden voor veel modellen van Nederlandse wateren. Vooral in de jaren 50 en 60 verrezen er tientallen modellen in het bos. Daarmee vertelt het Waterloopbos een uniek verhaal over onze omgang met water.

Thijsse

De eerste directeur van het Waterloopkundig Laboratorium was ir. J. Th. Thijsse, de zoon van Natuurmonumenten-oprichter Jac. P. Thijsse.

Unieke combinatie natuur en techniek

De komst van de computer maakt het gebruik van modellen in toenemende mate overbodig. De schaalmodellen in het bos raakten overwoekerd. Toen Natuurmonumenten het bos overgedragen kreeg, waren veel objecten niet meer herkenbaar. Met veel inspanning zijn enkele modellen opgeknapt en vrijgemaakt van begroeiing. Andere modellen liggen als oude tempelruïnes overwoekerd in het dichte groen. Het maakt een wandeling door het Waterloopbos tot een ware ontdekkingstocht!

• Bouwjaar: Vanaf 1951
• Architect: Waterloopkundig Laboratorium
• Status: Rijksmonument