After LIFE in het Hulshorsterzand

Terug naar de laatste ijstijd

Het stuifzand mag weer stuiven, de heide mag verjongen en groeien en de schapen zijn welkome grazers. De afgelopen 4 jaar is er veel veranderd in het Hulshorsterzand. 100 jaar lang lag het stuifzand vast, met een aangeplant naaldbos. Want al dat stuivende zand zorgde alleen maar voor overlast, zo vond men destijds. Het bos groeide in de loop der jaren dichter en dichter en van dit bijzondere stuifzandgebied dreigde niets meer over te blijven. En dan komt de keuze: ingrijpen of de specifieke flora en fauna samen met het stuifzandlandschap laten verdwijnen? Natuurmonumenten koos voor het eerste. We hebben hier ten slotte te maken met een van de grootste stuifzandgebieden in Noordwest- Europa. Een plek om te dwalen. Om eenzaamheid te voelen. Een plek die je terugvoert naar de laatste ijstijd, toen de wind hier regeerde en het dekzand royaal rondblies.

Resultaten

Na 4 jaar werken aan het LIFE project is dat ‘oergevoel’ volop aanwezig. En dat niet alleen. De diverse maatregelen als het weghalen van bomen, de wind weer vrij spel geven en een schaapskudde laten grazen leveren mooie resultaten op. Boven verwachting zelfs. Een grote oorwormpopulatie die met 3500 procent is toegenomen, de nachtzwaluwpopulatie die is verdrievoudigd en het aantal soorten bijen is bijna verdubbeld. Zeldzame planten als klokjesgentianen en beenbreek die sterk zijn toegenomen. Om slechts een paar resultaten te noemen.

After LIFE rapport

Hoe nu verder? Het beheer op dezelfde manier voortzetten, de bijzondere natuurwaarden behouden en koesteren lijkt het enige juiste antwoord. Maar kan dat wel? De natuur is dynamisch, het klimaat verandert en zolang er nog te veel stikstofdepositie is zal het extra investering blijven vragen om het stuifzand open te laten zijn. Lees in het After LIFE rapport (pdf) hoe we hier de komende jaren mee omgaan.