Wandelroute rondom Plompe Toren, bij Burgh-Haamstede

Ooit was het dorp Westenschouwen een welvarend vissersdorp. Zó welvarend dat de vissers hoogmoedig werden. Op een dag vingen ze een zeemeermin. Haar man smeekte hen om haar weer vrij te laten, maar de vissers weigerden. De zeemeermin stierf. Innig bedroefd sprak de echtgenoot de vloek uit; het dorp zou vergaan. En zo geschiedde: de haven van Westerschouwen verzandde en vissers en dorp raakten aan de bedelstaf. Later verplaatste de vloek zich naar het welvarende dorp Koudekerke en werd de kerk afgebroken. Alleen de toren mocht blijven staan en staat sindsdien fier aan de Oosterscheldedijk…

De zeemeerman sprak:

Westenschouwen

’t zal u rouwen

dat ge heeft geroofd mijn vrouwe

Westenschouwen zal vergaan,

alleen de toren zal blijven staan

Eind vijftiende eeuw lag de zeedijk van Schouwen nog ruim drie kilometer verderop in de Oosterschelde. Dat kun je je bijna niet voorstellen, toch? Hier, in dit Zuidland, lagen 14 zeer welvarende dorpen waar Koudekerke er één van was. In die tijd hadden we nog geen goede bescherming tegen het water, zoals we nu de Deltawerken hebben. De bewoners van de dorpen probeerden het water tegen te houden met dijken. En wanneer men een dijkdoorbraak vreesde, werd verder landinwaarts een reservedijk aangelegd. Tussen de twee dijken ontstond een inlaag. Tegenwoordig zijn de inlagen aangewezen als natuurgebied en zijn het laaggelegen, natte moerasgebieden waar kustvogels en weidevogels voedsel zoeken, broeden en uitrusten.

In de inlaag zijn zogenoemde karrevelden te zien. Dat zijn zijn laaggelegen gebieden achter een zeedijk die ontstonden doordat de bodem werd afgegraven om de dijk te versterken. Veen en klei werden met karren afgevoerd. Vandaar de naam karreveld.