Aan de slag in de bossen van de Stippelberg
Natuurgebied de Stippelberg is in tientallen jaren veranderd van een landgoed met eentonig productiebos, naar een steeds gevarieerder bos, met steeds meer soorten planten en dieren. Dat gaat echter niet vanzelf. Natuurmonumenten is hier al jaren mee bezig. Het resultaat mag er zijn. Zoals de vijf spechtensoorten en sinds kort de boommarter die in het gebied leven. Deze winter (begin januari 2022) gaan de boswachters aan de slag in het bosgebied aan de zijde van de parkeerplaats tegenover boswachterswoning.
_0)
De nabijgelegen ‘rode’ wandelroute blijft toegankelijk of indien nodig tijdelijk omgeleid. Boswachter Bart van der Aa legt graag uit wat er gedaan wordt en vooral ook waarom: “Op een aantal plekken gaan we dunnen, zoals dat heet. We halen in de bospercelen er enkele bomen tussenuit, zodat andere groter en dikker kunnen worden. En tevens komt er meer ruimte en licht voor andere bomen en struiken om te ontkiemen. Denk dan aan zomereik, berk en beuk en lijsterbes, krent en vuilboom. Iedereen kent denk ik wel de gekleurde stippen op bomen. De bomen die we eruit halen, hebben een rode stip en de plekken hebben we zorgvuldig uitgekozen.”
Van der Aa vertelt verder over de waarde van dood hout in een bos: “Niet alleen het liggende, maar ook staand dood hout is een voedingsbodem voor veel paddenstoelen en insecten. En daar komen bijvoorbeeld weer spechten op af. De bomen die voor dood hout geschikt zijn, hebben een blauwe streep of ring gekregen.”
Op het voormalige landgoed worden enkele Amerikaanse eikenlaanbomen weggehaald omdat deze soms invasieve gedragen. Die verspreidt zich snel en verdringt dan andere soorten. En hij doet afbreuk aan de ontwikkeling van het aangrenzend bos,” vertelt de boswachter, daar voegt hij meteen aan toe dat bomen met holtes blijven staan of alleen getopt worden omdat ze in gebruik zijn door vleermuizen of spechten. Die bomen zijn geblest met een blauwe 'T'. Natuurmonumenten kijkt niet alleen zorgvuldig naar de natuurontwikkeling, maar heeft ook oog voor het landgoedverleden.
Het takhout dat vrijkomt, blijft in het in het bos liggen. Boswachter Van der Aa: “Dit hout zorgt voor de broodnodige voedingsbodem, want de grond is hier onder andere arm aan mineralen. Dit takhout helpt de bomen gezond en sterk te houden. Langs de wegen ruimen we het eikenhout wel op.” Naast de natuur en historie wordt ook aan de menselijke bezoeker gedacht. “Helaas hebben we door droogte en 'plaaginsecten' als de letterzetter ook te maken met dode fijnsparren en andere zieke en dode bomen. Voor de veiligheid van de bezoekers halen we waar nodig deze bomen weg.”
Tijdens de werkzaamheden houdt Natuurmonumenten het bos zoveel mogelijk toegankelijk. Van der Aa: “Waar de natuur geduldig is, vragen we ook de bezoekers om enig geduld. Het échte resultaat, dat wordt over een paar jaar pas zichtbaar.”
)
