Wandelroute over het Hulshorsterzand op de Veluwe

Aan de vele heuveltjes in het bos zie je goed dat het bos op stuifzand staat. Tot zo’n honderd jaar geleden stoof het zand hier nog vrij in de wind. Om de overlast van het stuifzand te beperken en op termijn hout te winnen, plantte men op grote delen bomen. Vooral grove dennen, omdat die naaldbomen het beste tegen de barre omstandigheden bestand zijn. Al gauw volgde na die aanplant spontane uitzaaiing van jonge dennen.

In dit open deel met heide, gras en wat boomstronken heeft Natuurmonumenten in de periode van 1991 tot 1996 bomen verwijderd. Daardoor krijgt de wind weer vat op het zand: bij harde wind komt het in beweging. Dit stuiven of ’roken’ is belangrijk, omdat daardoor steeds opnieuw kale plaatsen ontstaan. Dat heeft een positieve uitwerking op insecten, planten en vogels. Het aantal broedende nachtzwaluwen (grondbroeders) is verdubbeld en zeldzame, typische zandbijen zijn weer teruggekeerd.

Vanaf het uitzichtpunt heb je een mooi overzicht van het open stuifzand en de verschillende stadia die daar bij horen. Van los zand tot heide en daartussen achtereenvolgens algen, korstmossen en mossen. Bij een fikse storm kun je aan den lijve ondervinden dat het hier behoorlijk kan ’roken’.