Dassen door droogte aan de wandel
Dassen vinden door de huidige droogte in hun eigen leefgebied minder voedsel en gaan daarom noodgedwongen aan de wandel op zoek naar een hapje elders. Helaas komen ze bij die zoektocht ook obstakels als wegen en spoorlijnen tegen, die ze niet altijd veilig kunnen oversteken. Ruben Vermeer, boswachter ecologie bij Natuurmonumenten in Salland en Gerrit Houdtschild, vrijwilliger bij Natuurmonumenten Salland en Stichting Das en Vecht leggen graag meer uit over het leven van dit bijzondere nachtdier.
Een ijzige kreet. Midden in de nacht. Ergens in de Sallandse bossen. Een uil? Een kat? Een vleermuis? Boswachter Ruben van Natuurmonumenten en vrijwilliger Gerrit wisten eerst ook niet wat ze hoorden, toen ze begin mei de beelden van een wildcamera terugkeken. Het bleek een nachtelijke ruzie te zijn tussen een vos en een das.
Zeer gevoelig voor verstoring
In de gebieden van Natuurmonumenten in Salland zijn meerdere dassenburchten. Ruben Vermeer: “Dassen zij heel gevoelig voor verstoring. Zeker nu in de kraamtijd. Om de dieren hun rust te gunnen, vertellen we dus niet waar die burchten precies zijn. En bij de uitvoering van noodzakelijk beheerwerk in onze bossen werken we altijd ruim en zorgvuldig om deze plekken heen. Ik heb zelfs collega’s die zelf nog nooit een das gezien hebben.”
Wildcamera: ogen in de nacht
Gerrit Houtschild vervolgd: “Met een wildcamera houden we de ontwikkeling van de dieren in de gaten. Een wildcamera is een camera die we een tijdje bij een burcht zetten en automatisch aangaat als er beweging is. Ook kijk ik in het veld naar sporen van dassen om te kijken hoe hun gedrag nu is. Zo ontdekte ik laatst een dassenputje, een omgewoeld plekje waar een das op zoek is geweest naar voedsel, op een gekke plek. Dan weet je dat dassen aan de wandel zijn.”
De familie das is heel sociaal
Noodgedwongen nachtdier
Een soort beertje met een zwarte kop met witte streep in het midden en voor de rest donkergrijs. Raak, dat is een das. Helaas kom je hem zelden in levende lijve tegen. Want het is een nachtdier. Een noodgedwongen nachtdier. Want hij is uiterst schuw en heeft zich door concurrentie van de mens noodgedwongen teruggetrokken in de nacht. Maar zijn zicht is eigenlijk heel slecht in het donker.
Goeie graver
De das eet dus vrijwel alles. Het liefst regenwormen, maar ook kevers, muizen, reptielen én maïs en fruit. Zijn hobby is graven. Hij graven zijn eigen huis, een burcht. Vaak in hellingen en heuveltjes tot wel 4 meter onder de grond. Door de jaren heen wordt de burcht een heel netwerk van gangen en kamers.
Zijn mannetje staan
Volgens de boekjes is een das een sociaal dier. Zo leven er vaak meerdere families in één burcht. En soms delen ze hun huis met een vos of konijnen. Maar de das laat zich absoluut niet het ‘kaas van zijn brood eten’. Als bijvoorbeeld een vos denkt een maaltijd van de dag te kunnen afpakken kan hij rekenen op een flink pak slaag. Wat er op bovenstaand filmpje precies aan de hand was, blijft een raadsel. Maar de das staat zeker zijn mannetje.
