Deel 2 van deze erfgoedroute voert je door het Bergherbos naar de middeleeuwse heuvel Montferland en begint en eindigt bij uitspanning ’t Peeske. Mooie wandelroute die ook te combineren is met deel 1 van de erfgoedroute. Deze deelroute is zo’n 9 km lang.
Let op: je loopt deze route aan de hand van de gedownloade kaart met beschrijving per punt, de route is onderweg niet gemarkeerd met pijltjes! Wie niet erg thuis is in kaartlezen, kan de route beter lopen via onze route app: NatuurRoutes. In deze app beweegt een pijltje over de kaart en zie je dus precies of je goed loopt!
Je bent bij uitspanning ’t Peeske, bijzonder mooi gelegen aan de rand van het Bergherbos. De naam Peeske is een verbastering van het Latijnse pascuum, dat weide betekent.De regen die op de stuwwal valt en in de grond trekt, komt bij ’t Peeske over een ondoorlatende laag leem aan de oppervlakte In het brongebied groeien al eeuwenlang zwarte elzen, die vroeger als hakhout werden beheerd. Hoewel het bronbosje klein is herbergt het dankzij het zuivere water bijzondere planten als goudveil en komt er zeldzame dieren voor. De bovenste vijver werd in de 19e eeuw uitgegraven om te kunnen dienen als molenkolk, maar uiteindelijk bleek de watertoevoer toch onvoldoende om het waterrad hele dagen te laten draaien.In 1924 begon J. Steijntjes een café in het gebouw, waarna ’t Peeske zich onder diverse huurders geleidelijk ontwikkelde tot een uitspanning met veel uitstraling en regionale bekendheid. Er kwam een tweede vijver waarop men kon waterfietsen. In 2003 heeft Natuurmonumenten het gebouw laten restaureren, waarbij het met een oude schuur is verbonden door een serre. Nog altijd is het een heel aantrekkelijke plek voor kinderen om te spelen, in het bos, in de speeltuin en bij de waterspeelplek. Op het terras heb je een schitterend uitzicht. Van april tot oktober is een terrein bij ’t Peeske in gebruik als natuurcamping.
2. Bosaanleg
Vanaf 1832 werd vooral grove den gebruikt voor bosaanleg. Rond 1850 bestond drie kwart van het bergherbos uit grove den. De rest was eikenhakhout. In de negentiende eeuw werd het zaaien steeds meer vervangen door het planten van bomen. Waar er bij zaaien een willekeurig patroon ontstond, kwamen de bomen bij aanplant juist in meer in rijen te staan.De te planten bomen waren deels afkomstig van de eigen kwekerijen in de Plantage, bij de motte Montferland en vlak bij kasteel Huis Bergh. Voor het kweken van dennen werd een Zuid-Duitse kweekmethode gebruikt, waarbij dennen werden uitgezaaid in verbrande heideplaggen. Omstreeks 1890 werd een nieuwe methode van aanplant geïntroduceerd, waarbij het dennenplantsoen in de plantgaten werd voorzien van as. Dit resulteerde in de term ‘asden’.De dennen werden op 45-jarige leeftijd gekapt als zij het juiste formaat hadden om te worden gebruikt als stuthout in mijnen. Er werd veel van dit “mijnhout”verkocht en afgevoerd naar België. Voor het bosbeheer werden veel nieuwe paden aangelegd in de 19e eeuw. In sommige delen van het Bergherbos zie je de structuur nog terug aan het zeer regelmatige padenpatroon dat rechthoekige bospercelen omsluit.
3. Drinklepels
Verspreid over het Bergherbos zijn opvangplaatsen voor water aangelegd, die bedoeld zijn als drinkplaats voor wild. Deze ‘drinklepels’ zijn er van steen (uit 1930) en van beton (uit 1948). Ze zijn aangelegd in opdracht van Huis Bergh. De drinklepels werden zo geplaatst dat ze van de helling aflopend regenwater opvingen.
